Post by Kaj Calhoun on Sept 28, 2015 15:17:25 GMT
Kaj's leven ging zo'n beetje zijn gangetje. De ene dag had ze een klusje, waar ze dan weer net genoeg geld mee verdiende om een paar dagen van te kunnen eten, een andere ving ze ergens weer eens een gerucht op over dat befaamde maar toch onvindbare verzet. Niemand kon weten hoe hopeloos ze ooit op zoek was geweest naar enige spoor van die mysterieuze groep mensen, maar inmiddels had ze dat allang opgeven. Soms ging ze toch nog wel even op pad, omdat het gerucht dan toch wel echt heel geloofwaardig leek, en ook die keren zou ze weer teleurgesteld terugkomen.
Deze bewuste dag had ze niet zo heel veel te doen, of eigenlijk zocht Kaj vandaag niet echt iets uit te voeren. Ze had nog genoeg geld om een paar dagen van te kunnen eten, als ze een beetje zuinig deed ten minste, en aangezien het vandaag zaterdag was, vond Kaj dat ze wel even weekend mocht houden.
Zo kwam het dat ze op haar gemak, terwijl ze een vrolijk deuntje floot, wat ronddoolde in de voor haar maar al te bekende steegjes van het district. Soms kwam ze iemand tegen die ze even begroette, of waar ze zelfs snel een praatje mee maakte. Het viel haar toen ook op hoe veel mensen ze intussen had leren kennen. De meeste daarvan leefden zelf ook in de buitenlucht, zoals Kaj er altijd maar positief over probeerde te denken, maar tussen hen waren er ook een paar mensen voor wie ze regelmatig iets deed. Zo kwam ze Lira tegen, een alleenstaande vrouw met vijf kinderen, die ze vaak meehielp met het huishouden. De altijd drukke moeder was gelukkig bezig even snel tussendoor wat boodschappen te doen en had dus geen tijd een heel gesprek aan te knopen, iets wat ze anders maar al te graag deed.
Dus liep Kaj maar weer verder, al had ze niet echt een specifieke plek waar ze naartoe wilde gaan.
Deze bewuste dag had ze niet zo heel veel te doen, of eigenlijk zocht Kaj vandaag niet echt iets uit te voeren. Ze had nog genoeg geld om een paar dagen van te kunnen eten, als ze een beetje zuinig deed ten minste, en aangezien het vandaag zaterdag was, vond Kaj dat ze wel even weekend mocht houden.
Zo kwam het dat ze op haar gemak, terwijl ze een vrolijk deuntje floot, wat ronddoolde in de voor haar maar al te bekende steegjes van het district. Soms kwam ze iemand tegen die ze even begroette, of waar ze zelfs snel een praatje mee maakte. Het viel haar toen ook op hoe veel mensen ze intussen had leren kennen. De meeste daarvan leefden zelf ook in de buitenlucht, zoals Kaj er altijd maar positief over probeerde te denken, maar tussen hen waren er ook een paar mensen voor wie ze regelmatig iets deed. Zo kwam ze Lira tegen, een alleenstaande vrouw met vijf kinderen, die ze vaak meehielp met het huishouden. De altijd drukke moeder was gelukkig bezig even snel tussendoor wat boodschappen te doen en had dus geen tijd een heel gesprek aan te knopen, iets wat ze anders maar al te graag deed.
Dus liep Kaj maar weer verder, al had ze niet echt een specifieke plek waar ze naartoe wilde gaan.